Ons gebruikelijke korte intro waar we voor onze nieuwe donateurs een samenvatting willen geven wat de aanleiding is geweest voor de oprichting van de Stichting.
De initiatiefnemers maakten in 2012 tijdens een bezoek aan Cambodja kennis met de inspirerende gids Pich Sovirak die hun liet hun kennis maken met het dorpje Svay Thom Village (vlakbij Siem Reap, de derde stad van Cambodja). Bijzonder primitieve omstandigheden,gebrek aan water, waren ingrediënten om initiatief te ondernemen. Het werd de basis voor de oprichting van een nieuw sociaal-actief bedrijf, t.w de Stichting IRSA Foundation.
Met ingang van 25 oktober 2012 is dit een feit. Het moet een structureel karakter hebben en het doel van de Foundation is omschreven als “het verbeteren van de leef- en woonomstandigheden van mensen die beneden het minimale bestaansniveau moeten leven, dit in de breedste zin van het woord en deze doelstellingen zullen projectmatig worden geïnitieerd”.
We hadden eerder het plan om af te reizen naar ons initiatiefgebied, echter gezondheidsproblemen van één van de initiatiefnemers was er de oorzaak van dat dit pas dit jaar kon worden geëffectueerd. Eind maart arriveerden we in Siem Reap en werden we bijzonder gastvrij ontvangen door onze vaste contactpersoon Pich Sovirak, in de volksmond Virak genoemd. Het zou een druk programma worden. Immers naast ons waterputten project waren ook Sjoerd en Marieke (zie onze eerdere nieuws brief) in Siem Reap actief om kansarme Cambodjaanse kinderen op basis van vrijwillige status Engelse les te geven.
Het strakke programma bestond in feite uit een “rondrit” op de brommer door de rijstvelden langs vele va n de reeds gerealiseerde waterputten. Dit in aanwezigheid van de assistent van “de chief” (dat is de burgemeester van SvayThom Village) en de aannemer die de putten had aangebracht. Tevens werden we op de hoogte gebracht van het nieuwe initiatief, de zgn. “restrooms”, welke niet aanwezig zijn en wat een grote wens is van de dorpsgemeenschap. De volgende dag zouden we zelf een waterput gaan maken en de dag erna zouden we een bezoek gaan afleggen aan het project van Sjoerd en Marieke.
Nadat we door ons gastheer Virak waren gefêteerd op wederom een bezoek aan de tempels van Angkor Wat, wat een indrukwekkend schouwspel blijft, werden we in de loop van de middag voorgesteld aan de aannemer die reeds alle eerdere putten had gerealiseerd en met wie we de volgende dag waterput 33, gedoneerd door Kees en Toos van Noort, zouden gaan realiseren. Een bijzondere ervaring, immers alle voorgaande realisaties waren per e-mail tot ons gekomen. Tijdens onze rondgang door de rijstvelden, waararmoede (in onze beleving) en geluk (de uitstraling) hand in hand gingen,kwamen we in contact met de mensen die nu in het gelukkige bezit waren van een eigen WATERPOMP. Zo simpel is het voor ons, maar niet voor hun; zij waren dolgelukkig en we werden als “vorsten” ontvangen. Het was indrukwekkend en soms ook emotioneel hoe de dankbaarheid zich liet gelden. Als simpele westerlingen voelden we ons vaak redelijk opgelaten. Tevredenheid en geluk worden in eens tastbaar en dankbaarheid wordt niet getoond, maar is ineens “ECHT”. Verdraaid, dan pas weet je waarvoor we het hebben gedaan. En het zijn niet alleen wij. Wij zien het en nemen het waar, maat het zijn onze donateurs en de vrijwilligers die er aan meewerken om dit te realiseren.Tijdens onze trip werden diverse malen geconfronteerd met gezinnen die ook zo graag in aanmerking zouden willen komen voor een eigen pomp. Maar wat zo ongelooflijk opvallend en inspirerend was: iedereen was aardig en niemand drong zich op. Het zou een spannende dag worden, de volgende dag.
Het is 24 maart (2016) en we worden vroeg in de morgen opgehaald door onze vriend Virak.
Na een uur rijden komen we aan op de plaats van bestemming en alle materialen liggen al gereed.Gezamenlijk worden alle spullen ter plaatse gebracht en “de woning “ van de gelukkige ontvanger ontvangt ons. Hoewel de temperatuur zo vroeg inde morgen de 30 nog amper is gepasseerd, is het best al warm.
We helpen mee met alle zaken die noodzakelijk zijn, maar het gaat nu eenmaal niet op “z’n Europees”. Om 11 uur komt “the chief” een kijkje nemen. Het is de burgemeester van het dorp en is zeer gelukkig met ons initiatief.
Gezamenlijk draaien we een dankwoord in elkaar wat hij tijdens de dorpsraad gaat voorlezen. Zijn “assistent” blijft de gehele dag bij ons en is tevens onze gastheer. Het is niet voor niets Cambodja en ons kent ons. We weten dat we daar niet moeilijk over moeten doen en we weten ook dat dit de kracht is van dit miniatuur initiatief. Nu blijft er tenminste niks aan die grote zware strijkstok hangen en komt alles op de plek die we graag willen. Juist, bij de mensen die het nodig hebben.
Het is een zware dag. Eind van de morgen gaat de temperatuur naar boven de 40 graden. Maar we zijn tevreden,vroeg in de middag is de put van Kees en Toos van Noort gerealiseerd. 60 jaar was een item dit jaar en 60 jaar waren zij getrouwd. Hulde aan onze secretaris.Na afloop werden we ontvangen in “de woning van de assistent” waar voor ons een gastvrije maaltijd was bereid. De kippen die op het volgende menu stonden liepen vrolijk tussen ons door…
Ook hebben we gesproken over het volgende project, “de restrooms”. Eerst zullen we ons concentreren op de waterputten, want gezien de situatie waarin Cambodja zich op het moment van ons afscheid bevind is dramatisch als het gaat over de watervoorziening is dit toch het eerste wat gerealiseerd moet gaan worden.
Toch is aandacht voor “de restrooms” , dewc’s, geen overbodige luxe. .iedereen “doet het” in het veld en de kinderziektes zijn enorm alsmede de kindersterfte. Het streven is er om 1 op de 50 woningen een eigen “restroom “te gunnen, zodat ze niet mee hoeven te plassen en te poepen in het open veld. Maar dit is een project wat in de kinderschoenenstaat, simpelweg omdat dit alleen maar realiseerbaar is als er substantieelgeld in “de pot” zit.
SJOERD EN MARIEKE.
Op 24 en 25 maart hebben we contact met Sjoerd Westerman en Marieke den Boer. We zien elkaar weer voor het eerst sinds maanden en zijn vol van verhalen. Hiertoe verwijzen we uiteraard naar hun site.We gaan naar hun schoolproject en spreken elkaar over de plannen die ze hebben met het water on wheels project .
Je kunt alle belevenissen volgen via hun blog https://jufenmeesincambodja.wordpress.com. Hierin wordt aandacht besteed aan de ups en downs die ze op hun dagelijks pad tegenkomen. Hieruit blijkt dat vrijwilligerswerk niet altijd zo romantisch is, maar simpelweg gewoon hard werken en dealen met tegenslag, armoede, verdriet, eenzaamheid en onmacht. Moed putten uit “het waarom” van je missie en zeker ook de kleine dingen die wel heel veel voldoening geven is de enige optie op zo’n moment.
We zijn inmiddels medio het jaar 2016. Een jaar waarin het getal 60 op diverse manieren voor alle bestuurders van de Stichting zich zal manifesteren of zelfs al manifesteert.Misschien is dit een opmaat om een doelstelling te realiseren om dit jaar niet het beoogde aantal van 12 putten, maar op te gaan voor 28 putten zodat we aan het einde van het jaar inderdaad kunnen zeggen dat de teller dan op zestig waterputten zal staan.
Dat zal allemaal niet vanzelf gaan en daartoe zullen we aandacht voor de Stichting moeten vragen en op tal van plaatsen zullen we de banners moeten gaan neerzetten en zullen we de nieuwsbrieven gaan verspreiden. We zullen enerzijds gebruik maken van de publiciteit die ongetwijfeld er zal ontstaan door en vanwege het 60 jarig bestaan in 2016 van de hoofdsponsor VISSER GROEN B.V.
